Nieuws

 

In 2016 is gewerkt aan het opstellen van zelfregulerende gedragsregels op het gebied van franchising om de gelijkwaardigheid van franchisegever en franchisenemer te bevorderen.  Deze gedragsregels zijn  ontwikkeld door een schrijfcommissie met vertegenwoordigers namens franchisegevers en franchisenemers. Dit heeft geleid tot de Nederlandse Franchisecode (NFC) , die bepaald niet zonder slag of stoot tot stand is gekomen. 

 

In april 2017 is een voorontwerp van een wet strekkende tot verankering van de NFC in consultatie gebracht, die niet heeft geleid tot formele wetgeving. Franchisegevers en franchisenemers verschilden te zeer van mening over de inhoud van de NFC.  

In de Memorie van Toelichting bij het recente nieuwe wetsvoorstel staat dat de NFC in feite is weggeschreven, nu het de sector niet is gelukt deze vrijwillig te implementeren.

Het wetsvoorstel is voornamelijk geschreven ter verbetering van de positie van franchisenemers. De nadruk is daarbij gelegd op vier onderdelen:

Het wetsvoorstel is met name in het voordeel van de franchisenemers. Nadat het wetsvoorstel   ter consultatie is voorgelegd is vanuit franchisegevers  en hun adviseurs behoorlijk kritisch gereageerd. 

Ook namens Parker Advocaten is uitvoerig kritisch commentaar geleverd op het wetsvoorstel.  Ons  volledige commentaar is terug te vinden in onze brief van 30 januari 2019 aan het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (opnemen link – alleen in NL versie!). Onze voornaamste bezwaren worden hieronder in vogelvlucht opgesomd.

 

1. De teneur van de Memorie van Toelichting bij het wetsvoorstel is behoorlijk pessimistisch over franchise en de misstanden die er zouden zijn, terwijl dit niet wordt onderbouwd aan de hand van objectief onderzoek. Integendeel, uit een goede lezing van de Memorie van Toelichting blijkt dat er in feite geen structurele misstanden zijn vastgesteld;
2. Het  Wetsvoorstel is niet evenwichtig en niet consistent. Aan de ene kant krijgen franchisenemers (mede)zeggenschap over de formule en het beleid van franchisegever, aan de andere kant wordt de verantwoordelijkheid voor het succes van de franchisenemer en de financiële risico’s grotendeels bij de franchisegever neergelegd;
3. In het Wetsvoorstel wordt ongemotiveerd afgeweken van leidende rechtspraak (o.a. van de Hoge Raad) omtrent franchise, onder andere ten aanzien van prognoses en goodwill;
4. Er worden veel open normen en algemene formuleringen hanteert die onduidelijk zijn. Dit kan leiden tot uitlegperikelen en geschillen en brengt een grote mate van rechtsonzekerheid met zich mee;
5. Het wetsvoorstel beperkt franchiseformules in hun mogelijkheden om te innoveren en ondernemen. Dit is slecht voor de slagvaardigheid en ontwikkeling van franchiseformules, en daarmee slecht voor zowel franchisegevers als franchisenemers, die allen afhankelijk zijn van het succes van de formule;
6. De gehele conceptwet is van dwingend recht terwijl zij strengere regels oplegt. Partijen kunnen geen afwijkende afspraken maken. Dit is niet alleen onwenselijk maar ook onnodig;
7. Door invoering van deze wet zal in Nederland een – veel – stringenter stelsel gelden dan in de ons omringende landen. Dit kan een negatieve impact hebben op de komst van internationale formules en de groei van franchising in Nederland.

In de juridische sector bestaan grote zorgen over de inhoud en wenselijkheid van het wetsvoorstel en er is vanuit uiteenlopende hoeken grote kritiek ingediend bij het ministerie van economische zaken en klimaat. De  consultatiefase is inmiddels afgerond en de bal ligt nu bij het ministerie. De verwachting is dat het enkele maanden zal duren voordat alle ingediende reacties door het ministerie van EZK zijn verwerkt.  Wij wachten met spanning af of dit uiteindelijk zal leiden tot verbetering en van het wetsvoorstel en versoepeling van de regels. Wordt vervolgd ……

Lees ook het artikel dat op 16 januari 2019 is geplaatst in het FD: https://parkeradvocaten.nl/artikel-fd-vetorecht-franchisenemer-maakt-het-franchiseorganisaties-lastig-om-slagvaardig-te-innoveren/.