Arbeidsrecht

Per 1 augustus 2022 is het wetsvoorstel tot implementatie van de Richtlijn betreffende transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden in de Europese Unie van kracht. Dit heeft onder meer geleid tot de invoering van een nieuw artikel 7:653-a BW.

Het was – met name bij de meer kostbare opleidingen – vrij gebruikelijk dat werkgevers met werknemers de afspraak maakten dat de werknemer bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst (een deel van) de studiekosten zou terugbetalen. Per 1 augustus 2022 zorgt de Wet transparante en voorspelbare arbeidsvoorwaarden er voor dat de mogelijkheid om studiekosten op de werknemer te verhalen sterk wordt beperkt

De eventuele onrechtmatigheid van bewijs is in principe ondergeschikt is aan de waarheidsvinding binnen het arbeidsrecht. In een zaak bij de rechtbank Noord-Holland werd onlangs opnieuw een punt van de toelaatbaarheid van het bewijs gemaakt, zij het summier. In die kwestie klokte de betreffende werknemer na binnenkomst op het werk met zijn persoonlijke pas in, logde vervolgens in op zijn computer om hierna regelmatig het werk weer via een nooduitgang (zonder paslezer) te verlaten.

 
Onrechtmatig verkregen bewijs telt binnen het arbeidsrecht in het algemeen gewoon mee omdat de waarheidsvinding dan opweegt tegen het recht op privacy. In een recente uitspraak [PA1] oordeelde de kantonrechter in Den Haag echter anders. In die zaak had een werkgever een aantal telefoongesprekken van een verkoopmedewerker heimelijk opgenomen.

In twee recente uitspraken kwam aan de orde of de overeengekomen stageovereenkomst niet als een arbeidsovereenkomst zou moeten worden aangemerkt. Beide studenten claimden dat er eigenlijk sprake was van een arbeidsovereenkomst en niet van een stageovereenkomst.